Pain Of Salvation - Road Salt Two

Beklenen gün geldi ve Road Salt ikilemesinin ikinci bölümü Two da raflardaki yerini aldı. Road Salt One ile ilgili kritiğim bu sayfalarda duruyor, hatta en son kritik ettiğim albüm de ikilemenin ilk bölümüymüş.



Lafı fazla uzatmayacağım, söylemek istediklerimi söyleyeyim, kaçayım. Pain Of Salvation, Daniel Gildenlöw önderliğinde kendisinden beklenen değil, kendilerinin istediği müziği yapmaya devam ediyor, grubun müziği Remedy Lane'den beri devamlı bir değişim içerisinde, çıkan mamul bence her zaman iyi oldu. Bu albümde de Road Salt One ile girdiği yolda bir adım daha ileri gidiyor, sade ambalaj, sade kayıt, sade sözler, sade bir miksaj ve sound. Daniel Gildenlöw'ün müzikal kimliğini kazanmasında etkili erken dönem rock müzisyenlerinin etkisinin hissedildiği bir albüm yine. Ve her büyük grubun en verimli ve en tepedeki zamanlarında olduğu gibi dertlerini en sade şekilde anlatabildikleri dönemde Pain Of Salvation süssüz, sessiz, derinden bir albümle müzikseverleri selamlıyor.

Grubun eski albümlerde The Perfect Element ile, Beyond The Pale ile yapmasına aşina olduğumuz uzun ve toparlayıcı şarkı formatındaki kapanışı The Physics of Gridlock'ta Daniel ingilizcenin güvenli sularından çıkıp fransızcaya geçiyor ve az kelimeyle çok şey anlatmaktaki ustalığını yine sergiliyor.


je vous donne la misère. je vous donne la vie. je vous donne la misère: je vous donne la vie.


Yani, "Size acı verdim. Size hayat verdim. Size acı verdim: Size hayat verdim." Acının, dertlerin falan bunların hep hayatın getirisi olmasına dair, var oldukça içimizde hissetmeye mecbur olduğumuza dair net bir anlatım. Şu aralar duymaya ihtiyacım olan türden bilgece dokunuşlar, albümle daha kolay kaynaşmamı sağladığından ayrıca not düşeyim istedim. Belki albümün tamamı ile çok alakasız bir şey anladım ben buradan ama çok da önemli değil. Bende uyandırdıkları önemli.

Kısacası, albüm olmuş, diskografide kendine sağlam bir yer bulacaktır. Kıracağım bir-iki puanı ise bazı şarkılar One'daki şarkıların üzerine yazılmış hissiyatını verdiğinden oldu, ki aynı konseptin devamı olarak değerlendirilen iki albümde bu normal olsa da rahatsız etti. 8 olsun bizim olsun diyoruz.

8/10